سرحلقه فتنه 88

حلقه کیان ؛

با هتاکی گفتند یا نوشتند که " مشکل توسعه در ایران این است که هنوز خدا نمرده است ، باید علیه خدا تظاهرات کرد ، دین و دینداری و عزت دینی باعث خشونت است ، اسلام آیینی ارتجاعی است ، ختم انقلاب را باید اعلام کرد " !

 افراد "حلقه کیان" به عنوان معروف ترین مرکز مطالعاتی تجدید نظرطلبان پس از پیروزی انقلاب ، در موسسه کیهان دور هم جمع شدند و به انتشار کیهان فرهنگی تا سال 1369 پرداختند .بعد از بسته شدن کیهان فرهنگی ، طرفداران سروش و منتقدان نظام ، دسته  جمعی از کیهان استعفا داده و مجله کیان را از اواخر سال 1369 راه اندازی کردند. ماهنامه جدید کیان با مدیر مسئولی رضا تهرانی و سردبیر ماشاءالله شمس الواعظین شروع به کار کرد و اکبر گنجی در انتشارات صراط ، درس ها و سخنرانی های سروش و افراد همفکر خود را در محفل کیان به سرعت چاپ و توزیع می کرد.

سران حلقه کیان

در این جلسات اشخاصی مانند دکترسروش ، ابراهیم سلطانی ، حجاریان ، آرش نراقی ، محسن کدیور ، هادی سمتی ، مصطفی تاج زاده ، اکبر گنجی ، حسین قاضیان ، علیرضا علوی تبار ، حمید رضا جلائی پور ،رضا تهرانی ، عطاء الله مهاجرانی ، عبدالعلی بازرگان و گاهی هم محسن سازگارا حضور داشتند. به این جلسات میهمان هائی هم دعوت می شدند ؛ کسانی مثل مجتهد شبستری ، ملکیان ، احمد و محمود صدری _ وقتی به ایران می آمدند _ و خانم مهرانگیزکار.

اعضای حلقه کیان که از نظر فکری ترکیبی از لیبرال ها و چپگرایان بودند ، هر هفته چهار شنبه ها در منزل یکی از اعضا دور هم جمع شده و به بحث های معرفت شناختی و فلسفی می پرداختند.این افراد با بازاندیشی افکار خود ، غرب پژوهی را استراتژی مطالعاتی خود قرار داده بودند و به این نتیجه رسیده بودند که تلفیقی از تجربیات مثبتتمدن غالب بشری (غرب) و درونی کردن آنها با ارزش های بومی و محلی ، بهترین راهکار است و در همین راستا به تلفیق سه شکاف ملی ، اسلامی و غربی تأکید می ورزیدند. آنها به مرور زمان ، از مواضع اصولی و دینی نظام جمهوری اسلامی فاصله گرفته و با شعار " توسعه سیاسی و پیوستن به نظام جهانی " به سوی تمدن و تفکر غرب و لیبرالی حرکت کردند.

مهمترین مسائلی که از طرف این طیف به آن پرداخته می شد ، ارتباط دیانت با سیاست ،حکومت دینی ، نقش روحانیت در حکومت ، برداشت از دین و فهم دین ، حقوق بشر ، ارتباط با غرب ، دموکراسی و.... می باشد.

در آن سالها شورای روابط خارجی آمریکا ، گزارشی در تحلیل این جریان و بررسی نظریات آنها منتشر نمود. در این گزارش ، نکات مهمی از نظریات دکتر سروش _ به عنوان فرد شاخص این جریان _ که مورد توجه قرار گرفته است به شرح ذیل می باشد :

- هیچ فهمی از اسلام قطعی نیست و در واقع ، هیچ برداشت قطعی و حتما درستی از آن وجود ندارد و نمی توان دقیقا گفت که اسلام در چه موردی چه دیدگاهی دارد و له یا علیه هیچ قرائت و گرایشی نمی توان داوری کرد.

- هیچ حاکمیتی نباید بر اساس یک ایدئولوژی رسمی حکومت کند.

- مسئله روحانیت و نقش آن ، مورد بازنگری قرار گیرد .

- فرهنگ ایرانی و غربی ، نباید در تقابل با هم دانسته شوند بلکه باید تفهیم شود ، که تفاهم و ارتباط دوستانه دائم میان این دو برقرار بوده و این ماه عسل ، آثار سودمند و سازنده خواهد داشت ( برخلاف شعارهای ضد آمریکائی و ضد غربی سالهای گذشته در ایران انقلابی).

دکتر سروش وحلقه کیان

در دولت سازندگی ارتباطی بین حلقه کیان و مرکز تحقیقات و مطالعا ت  استراتژیک نهاد ریاست جمهوری با واسطه نفوذی که برخی از اعضای آن به درون این نهاد کرده بودند ایجاد می شود اما اوج فعالیت این گروه را باید در دوران اصلاحات دانست که این گروه جان تازه ای پیدا می کند و اقدام به تولید و نشر روزنامه های زنجیره ای می نمایند و در همین مطبوعات است که برای اولین بار در مباحث ولایت فقیه و مبانی اصیل اسلامی تشکیک وارد می شود و حوادثی مانند 18 تیر و حادثه کوی دانشگاه با صحنه گردانی های حلقه کیان پایه گذاری و در آن علیه رهبری شعار داده می شود. این توطئه ها همچنان ادامه پیدا می کند که نمونه آن را می توان در انتخابات دهم ریاست جمهوری و طرح ریزی بحث " تقلب در انتخابات " مشاهده کرد که باز توسط همین ایادی رسوا شده دشمن ، که قبل از انتخابات با بیان این مطلب که " اگر در انتخابات پیروز نشدیم بحث تقلب را مطرح می کنیم " انتشار می یابد.

دوحلقه از حلقه های کیان

عاقبت ، حلقه کیان به اعتبار پیوند برخی اعضای آن به ناتوی فرهنگی و سازمان سیا ، که جزو پایه گذاران نفاق جدید و ترویج براندازی پشت نقاب تظاهر به دین و مسلمانی بود پس از نفوذ در قدرت (بعد از دوم خرداد 76) به تدریج ماهیت ضد دینی خود را نشان داد و تا مرز انکار وحی ، حمله به پیامبر و ائمه معصومین (علیهم السلام )، تخطئه امام حسین (علیه السلام ) و حمله به مبانی دین پیش رفت و کسانی از این جریان ، با هتاکی گفتند یا نوشتند که " مشکل توسعه در ایران این است که هنوز خدا نمرده است ، باید علیه خدا تظاهرات کرد ، دین و دینداری و عزت دینی باعث خشونت است ، اسلام آیینی ارتجاعی است ، ختم انقلاب را باید اعلام کرد " !