تعریف حکمت از زبان اهل بیت (علیهم السلام )

حکمت : 

گفتار و کرداری است که بر وفق حق و حقیقت باشد .به قول مرحوم طبرسی (رضوان الله تعالی علیه) آنچه که تو را بر امر حق که باطلی در آن نباشد واقف سازد. 

این کلمه بیست بار در قرآن کریم تکرار شده ٬ اکثر موارد آن توأم با کتاب است . 

سلیمان بن خالد می گوید : از امام صادق (علیه السلام ) پرسیدم مراد از حکمت در آیه ۲۶۹سوره بقره چیست ؟ حضرت فرمود : شناخت اصول دین وتفقه (دانش ژرف ) دراحکام شریعت می باشد که چون یکی از شما فقیه بود وی حکیم است .((بحار الانوار ))  

امام باقر (علیه السلام ): 

اگر کسی چهل روز ایمانش را به خداوند متعال خالص گرداند خداوند متعال  مهر دنیا را از دل او بیرون کند و بینشی به وی عطا کند که درد و درمان خویش را بشناسد و حکمت را در دلش جای دهد و زبانش را به حکمت جاری سازد  .((بحار الانوار )) 

امام کاظم ( علیه السلام ) : 

ستارگان را هر کسی می بیند ولی همه کس بدآنها راهیاب نگردد و درس حکمت را هرکسی بخواند ولی همه کس راه خویش را بوسیله آن نیابد جز آنها که به آن عمل کنند ( و زندگی خویش را بر پایه حکمت بنا نهند .) (( بحارالانوار)) 

امیرالمومنین (علیه السلام ): 

آغاز حکمت ترک لذت ها و فرجام آن دل کندن و نفرت از فانی شدنی هاست و فرمودند : حکمت آنگاه به ثمر رسد که با زهد و بی رغبتی به دنیا توأم باشد. ((بحارالانوار)) 

و از امام صادق (علیه السلام ) نقل شده که فرمودند : 

در حکمت آل داود آمده : بر خردمند است که به زمان خویش آگاه بوده و به وظائف خود روی آورد و زبانش را در اختیار داشته باشد. 

 معارف و معاریف ج۴/۶۰۶